Elleboogdysplasie bij de hond

Elleboogdysplasie

Elleboogdysplasie (afgekort ED) staat voor een drietal aandoeningen aan het ellebooggewricht: LPA, OCD, en LPC. Deze aandoeningen zijn veel voorkomende stoornissen in de ontwikkeling van het bot. Het wordt vaak gezien bij bepaalde (grote) hondenrassen en in families. Het is dus voor een deel genetisch bepaald.

OsteoChondrosis Dissecans of OCD
Dit komt vaak voor bij de grote honden. Vooral bij Golden retrievers, labadors, Rottweilers en Berner Sennenhonden ziet men het veel. Het kraakbeen van het gewricht van de elleboog is erg kwetsbaar, en hierdoor breken er gemakkelijk stukjes af.

Losse Processus Anconeus
Bij Losse Processus Anconeus of LPA is een stukje bot van het gewricht van de elleboog niet goed vergroeid met het onderliggende bot. Het komt veel voor bij Duitse herders en honden met korte pootjes , zoals de Teckel en de Basset.

Losse Processus Coronoïdeus  of LPC
Dit is een soort gelijke aandoening als LPA en komt frequent voor bij retrievers en Duitse herders

Symptomen van elleboogdysplasie bij de hond

De eerste symptomen van elleboog dysplasie komen naar voren op een jonge leeftijd. Vaak vertoont de hond de 1e symptomen bij een leeftijd van  5 tot 9 maanden. Het zijn eerst zere ellebogen die gaanderweg erger wordt. Het gewricht van de elleboog is vaak opgezet.

Het lijkt er vaak op dat het van zelf beter gaat na een periode, maar de beschadiging  aan het gewricht heeft dan al plaatsgevonden door het wrijven van het losse (kraak)beenstuk op de gewrichts oppervlakte. Op latere leeftijd komt dan ook altjid Artrose voor.

Diagnose van elleboogdysplasie bij de hond

Men zal proberen de diagnose te stellen door van de elleboog een radiografie te nemen. De diagnose kan een uitdaging zijn. De losse stukjes kraakbeen zijn soms zeer klein en zijn niet altijd te zien op radiografie. Vaak zal men diverse radiografieën nemen vanuit verschillende standen om te proberen het losse stukje te zien.

Af en toe kan het noodzakelijk zijn om een kijkoperatie of een artroscopie te doen om tot de eigenlijke diagnose te komen.

Behandeling van elleboogdysplasie bij de hond

De behandeling is altijd chirurgisch. Honden met ED zullen ten alle tijde artrose krijgen als men niet gaat opereren.

Prognose van elleboogdysplasie bij de hond

Als de hond op tijd behandeld wordt is de prognose positief. Vaak is het zo dat in vele gevallen er al een beschadiging is opgetreden van het gewricht voordat men naar de dierenarts is geweest. Op latere leeftijd is er dan nog kans op Artrose. Als je langer wacht met opereren, des te erger zal gewricht beschadigd zijn en dus hoe erger de artrose.

Preventie van elleboogdysplasie bij de hond

Pups van grote, snelgroeiende rassen hebben niet zoveel kans op het ontwikkelen van ED als men ze matig voert. De hond groeit minder snel en dit heeft een goede invloed heeft op de ontwikkeling van de botten en het achterwege blijven van dysplasie. Het is ook belangrijk het dier niet te veel te belasten in de groeifase. Dit leidt makkelijker tot beschadigen van de gewrichten. Minder bewegen, het liefste aan de riem, is het beste.

Veel voorkomende fouten zijn het toedienen van voedings-supplementen, bijvoorbeeld calcium, aan pups.  Studie heeft aangetoond dat honden die extra calcium kregen in de de groei een grotere kans hebben tot het ontwikkelen van afwijkingen van de gewrichts zoals elleboog -en  heupdysplasie.