Horner's syndroom bij de hond

Horner's syndroom

Bij het Horner's Syndroom is de sympathische zenuwen naar het oog aangetast. Deze zenuwen staan in voor de niet willekeurige bewegingen van het oog, zoals bijvoorbeeld vernauwing van de pupil bij veel licht. Anders dan de oogzenuwen, die zorgen dat ogen willekeurige bewegen, lopen de sympathische zenuwen niet gelijk van de kop naar het oog. Ze  verlaten het ruggenmerg bij de  overgang  van de nek en rug. Van daar lopen ze terug naar de kop en het oog naast de ruggenwervels.

Verwondingen aan het ruggenmerg van de nek zijn meestal de oorzaken,  een discus hernia of een ongeval. Andere oorzaken zijn er wel maar komen minder vaak voor. Af en toe wordt er geen oorzaak gevonden, ondanks alle onderzoeken. Dan is er sprake van idiopathisch Horner's Syndroom.

Symptomen van horner's syndroom bij de hond

Deze zijn typisch en treden vaak maar aan één oog op: 

1. Een afhangend bovenste ooglid
2. Oog ligt verder in de oogkas
3. Kleiner zijn van de pupil
4. Het 3e ooglid is beter te zien

Er kunnen ook andere symptomen optreden, afhankelijk van de oorzaak van het Horner Syndroom .

Diagnose van horner's syndroom bij de hond

Horner's Syndroom is een ziektebeeld. Als het vastgesteld wordt, probeert de dierenarts te zoeken naar de oorzaak. Vaak begint dit met radiografieën. Bijkomende onderzoeken die gespecialiseerd zijn, zijn af en toe nodig.

Behandeling van horner's syndroom bij de hond

De behandeling is afhankelijk van de oorzaak van het Horner's Syndroom.

Prognose van horner's syndroom bij de hond

De prognose is zeer afhankelijk van de oorzaak en het succes waarmee deze behandeld kan worden..

Preventie van horner's syndroom bij de hond

Het is niet bekend wat je kunt doen om Horner's syndroom bij de hond te voorkomen. Voor vragen kun je altijd terecht bij je dierenarts.