Nieuws: Waarom zijn honden zo lief? Eindelijk weten we waarom!
Eindelijk maar toch weten we waarom honden nu zo lief zijn, het is gewoon een foutje in het DNA. Honden zijn gewoon een beetje geestelijk gehandicapt.
Het kwispelen met de staart, een lik in je gezicht, het tegen je op springen van blijdschap. Hondenliefhebbers houden ervan en kattenliefhebbers hebben er een hekel aan. Het ongelooflijke sociale karakter van bijna elke hond herkent bijna iedereen wel. Maar hoe komen honden nou aan dit sociaal uitbundige karakter?
Een aangeboren afwijking
Een team van onderzoekers hebben afgelopen woensdag hun bevindingen gepubliceerd in het vooraanstaande vakblad Science Advances. Uit dit onderzoek blijkt dat honden verstandelijk gehandicapt zijn. Uit analyses van erfelijk materiaal is gebleken dat onze lieve trouwe viervoeters een aangeboren afwijking hebben die lijkt op het Williams Beuren-syndroom bij de mens. Mensen die dit syndroom hebben zijn opvallend sociaal, ontzettend lief en heel hartelijk.
Mankementen in het DNA
Bridgett von Holdt, onderzoeksleider die werkzaam is aan de Princeton Universiteit in Amerika verteld dat in tienduizenden jaren tijd DNA-fouten zijn ontstaan bij de hond. Het zijn als het ware schrijffouten in bepaalde genen. Deze genen ontbreken helemaal bij mensen met het Williams-Beuren-syndroom. En het zijn juist deze genen bepalen hoe wij als mens op andere mensen reageren. Het gaat hierbij om de twee genen GTF2i en GTF2IRD1.
Eerder hebben proeven op muizen al aangetoond dat als deze drie genen weggehaald werden hun karakter veel zachtaardige werd en ze veel socialer werden.
Bepaalde rashonden zijn veel liever geworden
Zonder het te weten hebben hondenfokkers er voor gezorgd dat bepaalde rashonden zoals bijvoorbeeld de Labrador of de Golden Retrievers veel liever zijn geworden, aldus von Holdt.
"Het knuffel- en schattigheids gen moeten daarbij een rol spelen. Rashonden met jachtinstinct of waakinstinct hebben andere afwijkingen in de genen. Deze honden hebben minder sociale persoonlijkheidstrekken." Toch wil von Holdt benadrukken dat ze honden absoluut niet neer wil zetten als verstandelijk beperkt geworden wolven, want "Ook al denken we in de richting van het Willims-Beuren-Syndroom, honden geestelijk gehandicapt noemen is te kort door de bocht. "
Het hele artikel kun je hier teruglezen.