Laten we een gemiddelde dag nemen. Je komt thuis van je werk en opent de deur en roept je hond. Deze komt gelijk kwispelend naar je toe. Jij begroet hem en geeft hem een aai over zijn bolletje. Je hond is deze begroeting gewend. Elke keer als je thuiskomt begroet je de hond namelijk met een ontspannen houding en vrolijke stem.
Maar nu komt er een dag dat je de deur opendoet en bijvoorbeeld een kapot gekauwde schoen ziet liggen. Wellicht voor jou als baas onbewust maar wel degelijk te voelen voor je hond gebeurt er iets met jouw lichaamstaal. Je stem klinkt anders en je begroet de hond niet zoals je normaal wel doet. Je hond heeft dit gelijk door en hij is hierdoor van slag. Hij snapt het niet en weet niet wat hij met dit gedrag aan moet.
De hond is in de war
De lichaamstaal die je hond nu aan jou laat zien heeft niets te maken heeft met schuld. Hij is in de war en voelt zich wellicht wat bedreigt en snapt niet waarom je anders doet dan anders. De hond probeert je te kalmeren en verdere conflicten te vermijden. Mensen verwarren deze hele normale lichaamstaal met "schuld-gevoel".
Bekijk onderstaande video en let goed op de honden
Onderstaande video illustreert heel goed dat honden alleen reageren op onze reactie. Er zijn twee honden in deze video. De één is "schuldig", de ander niet. Maar waarom geeft de Dalmatiër dan ook de "ik ben schuldig" blik? Bekijk de video twee keer en let bij de eerste keer goed op de Dalmatische hond en bij de tweede keer op de 'dader':
-
De Dalmatische hond komt kijken, rekt zich vervolgens uit (een kalmerend signaal), gaat liggen, gaapt (ik doe je geen kwaad), likt zijn bek (onzeker) en draait zijn kop weg (ik doe niks). Dus, was hij de 'mede-dader' of reageert of hij zo omdat de baas boos is, anders dan anders?
-
De dader: De hond die het plakband rolletje kapot gekauwd heeft komt dichterbij en knippert zachtjes met de ogen en doet zijn kop naar beneden. Het enige dat de hond doet is reageren op de lichaamstaal en de stem van de baas. Hij snapt het niet. Maar schuld is niet aanwezig.
Laten we nog een paar voorbeelden nemen.
Stel je komt de keuken binnen en je ziet dat het weer een bende is. De kinderen hebben koekjes gebakken en niets opgeruimd. Je moppert hardop dat ze nooit wat opruimen. Als je hond op dat moment ook in de keuken is, dan zal hij ook een andere houding aannemen en het liefst wegsluipen. En dit terwijl je helemaal niet boos bent op de hond. Dus van schuldgevoel bij de hond kan geen sprake zijn. Je hond is van slag door jouw houding.
Een hond die in het asiel achter de tralies zit kan de blik hebben van een schuldig hond. Moeten wij hier dan aannemen dat de hond erg stout is geweest en hierdoor in het asiel is beland? Nee, de hond is waarschijnlijk gewoon bang
Angst of verdriet in de ogen, geen schuldgevoel
Bijna iedereen ziet ook wel op deze foto dat de hond niet schuldig kijkt en heeft medelijden met deze arme hond. Maar dat komt door het plaatje. Denk de tralies eens weg en verbeeld je even in dat de hond per ongeluk in huis heeft geplast en hij wordt toegesproken door de baas. Iedereen zou gelijk denken "ahgossie, kijk, hij voelt zich schuldig"
Dus de volgende keer dat je hond per ongeluk in huis heeft geplast, de schoen kapot heeft gebeten of de kattenbak vakkundig leeg heeft geroofd, denk er dan aan dat de hond zich niet schuldig voelt als je hem toespreekt. Hij snapt de houding en toon van je stem niet en probeert je gerust te stellen dat hij geen kwaad wil
De volgende keer dat je op je social media weer eens filmpjes voorbij ziet komen van "schuldig voelende honden" kijk je vast heel anders naar dit soort filmpjes!